Το "σπίτι" μου

Τα αθώα και τα ένοχα μυστικά

που έχουμε μοιραστεί...

Οι μουσικές που μας ενώνουν,
μας κάνουν να νοσταλγούμε, να αγαπάμε...

Οι αγωνίες και οι φόβοι μας που βρίσκουν καταφύγιο...
Η λάσπη που φάγαμε όταν ήμασταν πιτσιρίκια
και έγινε χρυσόσκονη στο πέρασμα του χρόνου...
Η Ασπασία και ο Κλεόβουλος,
τα στρατιωτάκια, η μικρή φωτογραφία, τα μπουγέλα που παίξαμε,
τα αυγά που κλέψαμε για να φτιάξουμε "ομελέτες", "ντολμαδάκια" και άλλα...
Τα ψέματα που είπαμε...
Οι συζητήσεις που άρχισαν πολλάαα χρόνια πριν
και συνεχίζονται μέχρι σήμερα...
Οι τούμπες που μετρήσαμε στο χιόνι
μέχρι να φτάσουμε σχολείο...
Οι δοκιμασίες που μας "επέβαλαν"
και οι άλλες που επιλέξαμε εμείς...
Οι φωτογραφίες στο συρτάρι με τα θαμπά χρώματα και τα
...αγαπημένα πρόσωπα!!!

Αυτοί είναι οι φίλοι μου!

Το σπίτι μου! Γιατί...

"ο καλός φίλος είναι στην ψυχή του ανθρώπου ό,τι το σπίτι για το σώμα!
Είναι το καταφύγιο από την βροχή και το κρύο,
το μέρος στο οποίο δεν φοράμε περιττά ρούχα!"

Σαν σήμερα...

το 1914, αρχίζουν οι πρώτες διώξεις εναντίον των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

το 1945, σ' ένα ερημικό οροπέδιο του Νέου Μεξικού, οι Αμερικανοί δοκιμάζουν με επιτυχία την πρώτη στον κόσμο ατομική βόμβα, με το κωδικό όνομα «Αγία Τριάδα».

το 1969, εκτοξεύεται το διαστημόπλοιο «Απόλλων 11» με τους αστροναύτες Νιλ Άρμστρονγκ, Μπαζ Όλντριν και Μάικλ Κόλινς, με προορισμό τη Σελήνη.

το 1985

πεθαίνει ο διάσημος Γερμανός συγγραφέας Μπελ Χάινριχ, που είχε τιμηθεί το 1972 με το Νόμπελ Λογοτεχνίας,

ενώ την ίδια μέρα σε κάποιο άλλο σημείο της Ευρώπης

...γεννιέται μια μικρή σπίθα και μπαίνει στην ζωή μου!

Από εκείνη την μέρα -που είδα για πρώτη φορά ένα μικροσκοπικό χεράκι να με χαιρετά πίσω από ένα παράθυρο μαιευτηρίου- πέρασαν κιόλας... 25 ολόκληρα χρόνια!! Μάλιστα! Ένα ολόκληρο τέταρτο του αιώνα που το έχω μοιραστεί με μια σπίθα, την αδερφούλα μου! Ασημένια γεννέθλια επέτειος και ο απολογισμός ...
πολλά παιχνίδια, πολλές ζαβολιές, πολλές συζητήσεις, πολλές αγκαλιές, πολλά χάδια και φιλιά. Καυγάδες λίγοι μόνο κι αυτοί άνευ σημασίας. Ξεχασμένοι! Γιατί όπως έχει πει κάποιος οι άνθρωποι ξεχνούν τι ακριβώς είπες και έκανες αλλά πάντα θυμούνται πως τους έκανες να αισθάνονται!! Όμορφα!! Χρόνια όμορφα, χαρούμενα, αγαπημένα!! Αυτά θυμάμαι όταν αναλογίζομαι τον χρόνο που έχω μοιραστεί με τις αδερφούλες μου και αισθάνομαι πολύ τυχερή και ευλογημένη που τις έχω! Οι δυο τους είναι το πιο γλυκό κομμάτι της ζωής μου!!

Αγάπη ατελείωτη το κάθε μου γιατί, στα χρόνια μου να κρύβεσαι και να σε βρίσκω εκεί. Σε φέρνω μες στη σκέψη μου, στο νου μου όλο το χθες. Μια αίσθηση αξέχαστη οι δικές μας οι στιγμές!
Όποιο κομμάτι της ζωής μου και να δω πάντοτε ήσουν ό,τι είχα πιο γλυκό!

Μικρή μου σπίθα που μεγαλώνεις, να ζεσταίνεις πάντα με την παρουσία σου την ζωή μου!!

Μικρή μου, να ζήσεις Χρόνια Πολλά με Υγεία και να διατηρείς την σπίθα που έχεις!!
Το πνεύμα σου και το χαμόγελό σου να φωτίζουν πάντα!!!!!!!

Ένα μεγάλο φωτεινό Καλοκαίρι

"Αυτός είναι ο ήλιος που ποθούσα να δω.
Ο έξω κόσμος βιαστικά μεγαλώνει.
Βιάζομαι να πετάξω και γω
στον ουρανό σαν ασημένιο μπαλόνι.

Ο ορίζοντας άνοιξε σαν αγκαλιά
κι εγώ θα τρέξω σ' άγνωστα μέρη.

Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι
πηδάει στο δρόμο απ' των σπιτιών τις σκεπές.
Είναι παιδί και με τραβάει απ' το χέρι.
Στο τέλος όλες οι υπόγειες στοές
βγάζουν σ' ένα φωτεινό καλοκαίρι.

Σ' αυτήν την κατήφεια δεν χωρούσα να ζω,
στους άλλους να βρίζω τα δικά μου τα χάλια.
Η αλήθεια μου έγινε θηλειά στο λαιμό
και η αγάπη γύρω απ' την καρδιά μου τανάλια.

Ας σβήσει απ' το στήθος μου αυτή η σκιά.
Όσα ο καιρός είναι να φέρει, θα φέρει.

Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι...

Κι αν κάτι όλα μέσα μου τα βρίσκει λειψά
και κάθε γιορτή ένα σαχλό καρναβάλι,
ας στριμωχτεί στη σκοτεινή του σπηλιά
να περιμένει το φθινόπωρο πάλι
γιατί ο ορίζοντας άνοιξε σαν αγκαλιά
κι εγώ θα τρέξω σ' άγνωστα μέρη.

Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι
πηδά στο δρόμο απ' των σπιτιών τις σκεπές.
Είναι παιδί και με τραβάει απ' το χέρι
κι οι σκόρπιες άκρες μου ενώνονται, δες."

Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι... να έχουμε όλοι μας!!